INTERVIEWREEKS: MIJN BUDDY & IK - Toen Martine Maris in februari 2020 de diagnose borstkanker kreeg, was haar collega Annick Timmermans een van de eersten met wie ze het nieuws deelde. Annick regelde afspraken, ging mee naar onderzoeken en bracht chocolade, champagne en een portie humor op moeilijke momenten.
Operatiezaalverpleegkundige Martine Maris ging nog even langs bij de radioloog voor een mammografie en echo voor ze aan haar late shift begon. Ze had geen klachten, het was een standaardscreening. Toen de radioloog een gezwel ontdekte en de gynaecoloog in het gesprek nadien haar armen om Martine heen sloeg, leek het slechte nieuws heel onwerkelijk. Martine: “Ik ging samen met de gynaecoloog mijn diensthoofd inlichten. Toen ik wilde vertrekken, zag ik mijn collega en vriendin Annick op de gang. Zij bracht net een patiënt naar recovery. Ik weet niet meer wat ik precies tegen haar zei. Die eerste momenten was ik in shock.”
Afspraken regelen in het ziekenhuis
“Ook ik was eerst van de kaart”, vertelt Annick. “Ik regelde met mijn collega’s dat ik er even tussen-uit kon en ging bij Martine in de kleedkamer. Ze had nog een bonnetje voor een bloedafname, een foto van de longen... Ik begon alle afspraken te regelen en ging mee. In die eerste momenten ben je als patiënt niet helemaal helder, er komt zoveel op je af. Dan is het goed als er iemand meeluistert naar wat de artsen zeggen. Tijdens de consultaties nadien bleek dat ook waardevol.” Martine beaamt: “En ik zit dan nog zelf in het vak en ben dus vertrouwd met de medische wereld. Je blik verandert wel wanneer je zelf patiënt wordt. Een standaardingreep zoals een poortkatether plaatsen zal ik in de toekomst toch anders bekijken. Met nóg meer empathie.”
Extra portie soep
Annick: “Of het kankertraject onze band veranderd heeft? Ja, toch wel. Die is nog hechter geworden. We waren naast collega’s al vriendinnen. We zitten samen in het teambuildinggroepje op het werk: we organiseren feestjes, nieuwjaarsrecepties, de leuke dingen voor de collega’s. We gingen samen joggen. Toen Martine ziek werd, was het voor mij dus vanzelfsprekend dat ik haar zou steunen. Ik deed wat elke goeie vriendin zou doen. Ik bracht eten wanneer het voor haar niet meer lukte om te koken. Of ik maakte een extra portie soep.”
Mee op consultatie bij de oncoloog
“Annick zorgde er ook altijd voor dat ik niet alleen naar een onderzoek of doktersafspraak moest gaan”, zegt Martine. “Ja, want je mist de helft van de boodschap als je alleen gaat”, zegt Annick. “Bovendien is er niks vervelender dan alleen in zo’n wachtzaal te zitten tot je binnen mag. Dus de dagen dat ik vrij was, ging ik mee. En als ik zelf niet kon, vroeg ik het aan andere goeie collega’s en vriendinnen. Toen er door corona niemand mee binnen mocht bij de chemo, ging ik een stuk chocolade voor Martine afgeven aan de verpleegkundige. Die kleine dingen beuren je op, denk ik dan. Of ik vroeg aan de chirurgen op het werk om een foto met de duimen omhoog naar Martine te sturen. Zo wist ze dat we aan haar dachten en meeleefden.”
Chemo met champagne
“Op de momenten dat Martine zich slecht voelde en dat uitte, durfde ik dat te bevestigen”, aldus Annick. “‘Je ziet er inderdaad niet goed uit vandaag, maar dat mag. Je krijgt chemo, dus je wordt met de grond gelijkgemaakt. Je moet rusten.’ Ik wist dat Martine me dat niet kwalijk zou nemen. We zitten op dezelfde golflengte en begrijpen elkaar heel goed. Voor mij voelde het nooit ongemakkelijk.” Martine: “Op het einde van de chemo verrasten de collega’s me met champagne en een pin waarop ‘You did it’ staat. Dat had ik écht niet verwacht.” “We eindigden de chemo zoals we die begonnen zijn”, vertelt Annick. “Toen Martine haar eerste chemo moest krijgen, kwam ik even op de kamer langs met champagne. Ik zei toen: ‘Morgen ben je misschien keimottig, dus laat ons vandaag nog eentje drinken. We dronken champagne in een plastic bekertje en hebben samen zitten lachen.” “Humor helpt”, besluit Martine. [interview voorjaar 2021]
Benieuwd naar nóg meer getuigenissen zoals dit interview met Martine & Annick? Je leest ze allemaal in onze rubriek 'Persoonlijke verhalen' op onze blog.