Haar brede glimlach doet het niet vermoeden, maar Rosette La Vedette-gezicht Heidi heeft zeker haar twijfels. “Zal ik mijn job wel weer aankunnen, bijvoorbeeld?” Maar dankzij de steun van een paar goede vrienden en lotgenoten ziet Heidi het leven positief tegemoet: “Ik heb nu veel meer oog voor bewust genieten.”
Allereerst: hoe voel jij je vandaag, Heidi?
Heidi De Bondt: “Ik hou me sterk. Mensen zeggen me vaak dat ik altijd lach. Dat probeer ik inderdaad. Maar vaak voel ik me nog moe en aan die vermoeidheid kan ik niet anders dan toegeven. Het is mijn lichaam dat aan de alarmbel trekt. Elke dag moet ik dus wel een uurtje rusten. Maar ik kan goed focussen op de kleine, leuke en mooie dingen in het leven: gaan eten met mijn vader, een wandeling met m’n poedel Lilly, de eerste lentevogels horen, een middag theater of een optreden, een mooi liedje op de radio, een stemmige zonsopgang of -ondergang. Momenteel werk ik nog niet: die terugkeer moet ik dag per dag bekijken. Ik werkte voor ik ziek werd als traffic & safety controller bij Infrabel.”
Da’s een job waar je stevig voor geknokt hebt.
“Er ging een pittige opleiding aan vooraf. Op oudere leeftijd iets nieuws studeren is een hele uitdaging! Ik was heel fier dat ik het gehaald heb en ben dankbaar dat er mensen in mij geloofden. Hoewel ik nog niet zo lang bij Infrabel werkte voor ik ziek werd, leven alle collega’s oprecht met me mee. Ik voel mij gedragen. Opnieuw opstarten vind ik wel spannend.”
Wil je kort iets delen over jouw kankerdiagnose?
“In mei 2023 stelden dokters borstkanker bij me vast. Ik had zelf een verandering opgemerkt aan mijn borst, maar ik dacht dat dat door de menopauze kwam. Toen ik een deuk opmerkte in mijn borst, werd ik wel ongerust. Het is gek, maar tot ik de diagnose kreeg prentte ik me in dat het niets was. Alsof ik mezelf iets wijsmaakte.”
Werd je meteen goed opgevangen?
“Iedereen was lief en vriendelijk. Toen uit mijn mammo en echo bleek dat er iets niet pluis was en dat verder onderzoek nodig was, was ik alleen in het ziekenhuis en dat was zwaar. Iedereen was wel heel lief voor me. Naar de verdere onderzoeken zijn mijn oudste zoon en zijn vriendin – allebei verpleegkundigen – meegegaan. Dat is zo welkom, want zelf ben je op die momenten een beetje te verdoofd om alles te horen.”
Hoe zag jouw behandeling voor borstkanker eruit?
“Eerst werd ik geopereerd, daarna kreeg ik twintig weken chemo in twee fases en daarna bestralingen. De operatie vond ik vooral een psychologische uitdaging: het heeft drie dagen geduurd voor ik durfde kijken naar de plek waar ooit mijn prachtige borst zat. De chemotherapie was dan weer fysiek belastend: zeker in de eerste fase moest ik er telkens een paar dagen van bekomen. Ik ben in die periode helaas ook mijn mama verloren aan kanker, dat hakte er wel erg zwaar in.”
Wat waren de lichtpuntjes waaraan jij je in die periode kon optrekken?
“De mensen die mij omringen. Mijn twee zonen, schoondochter, vriendinnen die me vergezelden naar de chemo. Ze hielden me gezelschap en hielpen met kleine dingen: een theetje halen, de ijswanten aandoen. En Lisette, de vrouw van 76 met wie ik een kamer deelde na mijn operatie. Zij had zoveel positieve energie! Zij heeft mij toen echt kracht gegeven. Contact met lotgenoten – ‘my kind of people’ – is belangrijk voor mij: zij weten als geen ander wat je doormaakt. En ik mag ook mijn lieve hondje Lilly niet vergeten. Haar nabijheid doet mij zoveel deugd. Ik kon me ook optrekken aan een mooie outfit en de complimentjes die ik daarop kreeg. Ik wist meteen dat ik mutsjes wou dragen tijdens mijn behandeling. Een mooi mutsje, een vleugje schmink en de juiste oorbellen en ik voelde me altijd op slag beter.”
Heeft jouw ziekte je een nieuwe kijk op de dingen gegeven?
“Ik voel vooral dat ik nog meer en bewuster oog heb voor kleine dingen, voor bewust genieten. Van een vriendin die me meeneemt naar een theatervoorstelling en mijn wereld zo weer een beetje openzet, bijvoorbeeld. Ik ga ook af en toe naar een psycholoog – iets waarvan ik vroeger dacht dat ik het niet nodig had. Dat doet deugd. Naar vrienden en mijn kinderen toe zal ik vooral glimlachen, ‘mijn best doen’, omdat ik hen niet met mijn problemen wil belasten.”
Heb je een tip voor mensen die hetzelfde doormaken?
“Hoe vermoeid je ook bent, probeer zo nu en dan iets kleins te doen en te bewegen. Lilly hielp mij om af en toe een frisse neus te halen, hoe beperkt ook. Kom dus uit die zetel. Verder raad ik mensen aan om lotgenotencontact op te zoeken. Daar haal ik zelf veel positieve energie uit. Doe dus eens een activiteit als oncorevalidatie of kies bijvoorbeeld voor een tweepersoonskamer: dat houdt de deur open naar ondersteunende ontmoetingen.”
En hoe was het om als model-voor-één-dag mee te werken aan de fotoshoot van Rosette La Vedette?
“Ik vond het geweldig om mensen te kunnen laten zien dat ik meer ben dan kanker. Toen ik hoorde over de fotoshoot, zag ik dat direct als een kans om een krachtig signaal uit te sturen naar alle vrouwen die vechten tegen kanker en daarbij hun prachtige haren verliezen. Een kans om te tonen dat we, ondanks die lelijke kanker in ons, toch kunnen stralen en onze schoonheid tonen. Het was een heerlijke dag. Mijn schoonzus vergezelde me en Wendy en haar team waren fantastisch. Ik spreek vaak over energie omdat ik iemand ben die veel voel. Wel, die dag heeft mij echt een boost gegeven. Ik zie die ervaring als een cadeautje aan mezelf, een heel belangrijk lichtpuntje ook. En als we er andere mensen mee kunnen inspireren, dan is dat extra mooi.”
[foto's: najaar '23 - interview voorjaar '24]
Als jij ook eens zo'n fotoshootdag wil meemaken met een professioneel team van fotograaf, stylist en visagist, volg on dan zeker op Facebook en Instagram. We zoeken af en toe eens modellen-voor-één-dag voor onze campagnes.